Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο dikastiko.gr

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χ. Γώγος 

Δικηγόρος Αθηνών

Σε δημόσια διαβούλευση έχει αναρτηθεί το σχέδιο νόμου με τίτλο «EΦΑΡΜΟΓΗ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ (ΕΕ) 2017/1939 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ 12ΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2017 ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΕΝΙΣΧΥΜΕΝΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑΣ, ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ, ΔΙΑΤΑΞΗ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ ΤΑ.Χ.ΔΙ.Κ., ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ».

Για άλλη μία φορά σε πλήρη αντίθεση με τις Αρχές της καλής νομοθέτησης εισάγεται διάταξη που αφορά δικονομικά ζητήματα του Συμβουλίου της Επικρατείας σε νομοσχέδιο με άσχετο περιεχόμενο. Είναι σαφές πως η διαβούλευση γίνεται με στόχο να εκφρασθούν απόψεις θετικές ή αρνητικές για τις επικείμενες τροποποιήσεις. Όπως θα διαπιστώσει όμως κανείς εύκολα στη σελίδα της διαβούλευσης ουδέν σχόλιο υπάρχει και πως θα μπορούσε να υπάρξει όταν κρίσιμες δικονομικές αλλαγές εμφιλοχωρούν σε «τρίτα» νομοσχέδια.

Το κρισιμότερο όμως είναι οι ραγδαίες εξελίξεις που επρόκειτο να εισαχθούν προς ψήφιση στη Βουλή. Η σημαντικότερη αλλαγή, τουλάχιστον κατά το συντάκτη του παρόντος, είναι το άρθρο 24 του νομοσχεδίου σύμφωνα με το οποίο:

«…Τα δικόγραφα των ενδίκων βοηθημάτων και μέσων που κατατίθενται στο Δικαστήριο, όπως και τα δικόγραφα προσθέτων λόγων και των παρεμβάσεων, δεν πρέπει, κατά κανόνα, να υπερβαίνουν τις τριάντα (30) σελίδες. Τα δικόγραφα των υπομνημάτων δεν πρέπει, κατά κανόνα, να υπερβαίνουν τις είκοσι (20) σελίδες. Σε περίπτωση ουσιώδους υπέρβασης του αριθμού αυτού, η Γραμματεία δύναται, κατόπιν συνεννοήσεως με τον πρόεδρο του αρμόδιου σχηματισμού, να ζητήσει από τον πληρεξούσιο δικηγόρο να προσαρμόσει την έκταση του δικογράφου στα ανωτέρω δεδομένα, εντός προθεσμίας η οποία δεν υπερβαίνει τον ένα (1) μήνα. Αν ο πληρεξούσιος δεν προσαρμοσθεί στην υπόδειξη αυτή, το Δικαστήριο, με την απόφαση που εκδίδεται επί της υπόθεσης, μπορεί να του επιβάλλει χρηματική κύρωση, …..».

Καθίσταται σαφές από τα ανωτέρω πως πλέον εισάγεται σαφής περιορισμός ως προς τις σελίδες του δικογράφου. Και διερωτάται κανείς εύλογα αν αυτός είναι ο σοφότερος και αποτελεσματικότερος τρόπος επιτάχυνσης της Δικαιοσύνης. Γιατί ποιος θα αρνηθεί πως θα αρχίσουμε να ασχολούμαστε σιγά σιγά με τη γραμματοσειρά, το μέγεθος και το διάστιχο. Έχει σχέση κάτι από τα ανωτέρω με την ορθή απονομή της Δικαιοσύνης; Το αποκορύφωμα δε των νομοθετών είναι η επιβολή οικονομικών κυρώσεων στον πληρεξούσιο Δικηγόρο αν ξεπερνάει τις σελίδες.

Ωστόσο, ο ίδιος νομοθέτης στην παράγραφο 3 του ίδιου άρθρου αναφέρει:

«Η αόριστη μνεία στα δικόγραφα ως προσβαλλόμενης και κάθε συναφούς πράξης ή απόφασης δεν υποχρεώνει το Δικαστήριο να ερευνήσει από την άποψη αυτή την υπόθεση».

Και αναρωτιέται κανείς εύλογα ποιος θα πληρώσει τη ζημιά στον πληρεξούσιο Δικηγόρο αν απορριφθεί το περιορισμένο νομοθετικά δικόγραφό του λόγω αοριστίας;

Μήπως με τέτοια νομοσχέδια φτάνουμε σε επίπεδο αρνησιδικίας;